متاسفانه بنظر بنده حقیر مسابقات قرآن در کشور ما دارای جو سالمی چه از نظر تاخلاقی وچه از نظر فنی نیست وچون بنده در مسابقات مختلف شرکت نموده ام این جریان برای من کاملا ملموس میباشد ما میگوییم که هرکس در مسابقات اول شود،استاد است ودر غیر این صورت این عنوان به هیچ قاری دیگر اطلاق نمی شود لذا استادی را در نفر اول مسابقات بودن منحصر میکنیم در حالی که شما بعضی از قاریان مصری را اگر در مسابقات کشورمان دعوت بکنید ممکن است نفر دهم هم نشوند پس چرا به آن آقا استاد اطلاق می شود؟
لذا اگر در کشور ما رشته ای در دانشگاه به عنوان رشته قرائت که شامل شرایطی همچون1-حفظ مقداری از قرآن-صدای خوش و...با کنکور یا بدون کنکور طراحی شود ویک قاری ÷س از طی مراحل آن زیر نظر اساتید دیگر مدرک بگیرد بهتر است و در اینجا دیگر نفر اول ونفر آخر مطرح نیست وقاریان با داشتن چنین روحیه ای آن جو منفی مسابقات را تجربه نمی کنند وآزادانه میتوانند قاری مبتکر نه مقلد صرف شوند لذادر درپایان بنده میخواهم خطاب به دست اندر کاران برگزاری مسابقات با کمال تواضع وادب عرض کنم که:بجای این همه خرج برای مسابقات رضشته ای در دانشگاه طراحی شود وهمچون دانشگاه الازهر مصر قاریانی به جامعه تحویل دهیم که نه تنها یک قاری بلکه استاد مسلط تفسیر-علوم قرانی-تجوید-صوت ولحن وسایر علوم قرآنی باشد وحتی به فقه مذهب خویش وارد باشد نه اینکه قاری بین المللی هم باشد ولی در تیمم ووضو اشکال داشته باشد.
برای آنکه قدرت تلحین(آهنگ گذاری)ما بیشتر شود باید پس از طی مراحل تقلید-تطبیق ودر مرحله تالیف آنقدر به قراء مختلف گوش دهیم تا نا خود آگاه مغزمان متلاطم ومملو از آهنگ قرآنی با صداهای مختلف شود سپس میتوانیم با گوش دادن به قسمتهایی از ابتهالات خصوصا استاد محمد عمران این مهم را انجام دهیم شاید بعضیها تصور بکنند که یک قاری مصری در همان ابتدای تولد قاری متولد میشود .نه اینچنین نیست ولی محیط آن کشور بصورتی است که یک شهروند مصری اول صبح که از خواب بیدار می شود وبه سمت محل کار خود میرود در همان خیابان یا کچه های منتهی به محل کارش شاید انواع موسیقی ناب عربی همانند ام کلثوم-عبدالوهاب فرید الاطرش -عبدالحلیم حافظ و...به گوشش برسد که همین مقدار برای یک شهروند مصری که استعداد قاری شدن را دارا است کافی میباشد تا یک قاری موفقی شود ولی برعکس در کشور ما همین روند هست ولی الحان غیر عربی مثل: افتخاری شجریان و...را می شنود که این الحان کمکی به قدرت تنغیم نمیکند چون فارسی هستند البته شاید بعضی گوشه های بدرد تلاوت بخورد ولی اکثرا اینطور نیست.
برای پرداختن به سئوال فوق نظر بنده این است که ما در ابتدا باید آشنایی کلی با صدای خویش داشته باشیم وبرای پرداختن به این مهم توسط دستگاه (دیاپازون) بم ترین وزیرترین پرده صدای خود را می سنجیم وبا توجه به نتیجه پیش آمده سعی میکنیم در همان محدوده به تلاوت بپردازیم چون در غیر این صورت یا تلاوت در سطح پرده پایین است که از آن تاثیر گذاری برخوردار نیست یا بسیار بالاست که ادای اجزای یک مقام با مشکل وبا گرفتگی صدا همراه است که در این صورت یک تلاوت مریض وغیر اصولی انجام می گیرد ولی اگر با پرده مناسب صدا قرائت نماییم آن قرائت موفق ومطلوب وبدون تنش خواهد بود.لذا بنده توصیه میکنم تحت نظر استاد پرده شروع خود را یافته تا انشاءالله تلاوت موفقی داشته باشید.
بعد از طی مراحل:تقلید-تطبیق-تالیف-نوبت به بیان مرحله ابداع میرسد.
این مرحله مرحله سخت وطاقت فرسایی بوده وممکن است قاری سالیان درازی را برای رسیدن به این مرحله طی کند ولی بطور کلی محال وغیر قابل دسترس نیست.یعنی قاری قرآن پس از سالها قرائت تالیفی به یک نوع خود باوری وخودشناسی می رسد که باید با توجه به امکانات خود مبدع (ابداع کننده)شودلذا سعی میکند با استماع به نکات ریز تلاوتها وگوشه های فراموش شده قاریان وتواشیح وابتهالات دینی این نکات را به نکات قوت خویش تبدیل نماید وبا توجه به اینکه مردم این نکات را به صورت غیر مهم گوش داده اند لذا با تقویت این فراموش شده ها میتوان قرائتی پر محتوا تشکیل وپس از چند سال کار وتلاش واصلاح آن(تحت نظر استاد)رسیدن به مرحله ابداع به دور از دسترس نیست وشاید شما قاری محترم که هم اکنون در حال مطالعه این مطلب هستید جزو مبدعین سالهای نزدیک باشید(انشاءالله)